ในตอนเช้าแห่งความหม่นหมอง...ผมนั่งมองท้องฟ้าสีเทาที่เหมือนจะเป็นสีเดียวกับหัวใจของผม...ผมได้ยินเสียงรถของใครสักคนมาบีบแตรที่บ้านทำไห้ผมต้องลงไปดู

"มาหาใครครับ...อ้าวแอม...มาได้ไงอะ"ผมมองน่าคนที่ไขกระจกรถลง

"ก็อยากเห็นน่าเลยมาหาอะครับ"แอมยิ้มหวานก่อนจะก้าวลงมาจากรถวันนี้แอมดูหล่อมากหล่อ...เสื้อกล้ามสีดำที่ตัดกับผิวสีขาวเนียนกางเกงยาวถึงเข่าสีขาวติดก็ตรงที่ว่ารองเท้าสีชมพูลายหัวใจนี่แหละที่ไม่เข้ากับแอมเอาซะเลย-*-

"ครับงั้นเข้ามาในบ้านก่อนสิ"ผมเปิดประตูบ้านไห้แอมพอลองเดินเทียบกันแล้วผมสูงกว่าอีกนะเนี่ย

"แอมจะดื่มไรมั๊ยครับเดียวผมเอามาไห้"ผมถามแล้วยิ้มหวานๆตามประสาผมแอมจ้องน่าผมนิ่งซักพักนึงก่อนจะเอ่ยคำบ้าๆออกมา

"ผมอยากดื่มมิกกี้อะ"แอมพูดจบแล้วยิ้มเหมือนเด็กน้อยขอขนมแต่ผมนี่สิอยากจะบ้าตาย

"คงไม่ได้อะครับผมไม่ได้มีไว้ไห้ใครดื่มง่ายๆนะครับ...งั้นดื่มนมละกันนะครับ"ผมยิ้มเย็นๆแล้วเดินไปหยิบนมในตู้มาไห้เด็กจอมยุ่ง

"แอมอายุเท่าไหร่หรอครับ"แอมมองน่าผมแล้วยิ้มมุมปากนิดๆดูน่ากลัวแฮะ

"14ครับ...แล้วมิกกี้ล่ะครับ"แอมพูดน่านิ่งๆแต่ผมงี้ซีดเลยนี่ผมโดนเด็กอายุ13พรากความบิรสุทธิ์ไปหรอT-T

"16ครับ..ว่าแต่อายุแค่นี้ทำไมถึงไปอยู่กลุ่มวัยรุ่นพวกนั้นแถมยังดื่มเเหล้าเป็นอีกได้"ผมถามเด็กน้อยที่ตั้งน่าตั้งแต่ดูดนมจนหมดแก้ว--

"ก็พี่ส้มโอเป็นพี่สาวผมอะครับเวลาพี่ไปไหนผมก็ไปก็อยางที่เห็นแหละเวลาผมชอบใครพี่ส้มโอก็จะคอยช่วยเสมอ"แอมพูดจบแล้วหันไปมองแก้วนมที่ไม่เหลือนมซักหยด

"จะดื่มอีกหรอ"แอมมองน่าผมนิ่งอีกแล้วเฮ้อเด็กคนนี้เข้าใจยากแฮะ

"ไม่อะก็บอกแล้วว่าอยากดื่มมิกกี้มากกว่า"แอมลุกขึ้นแล้วก้มลงจูบปากผม

"อืมมมม...อย่าน่ะแอม"ผมถอนปากออกจากปากแอมก่อนที่ทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นมาอีก

"ทำไมอะครับมิกกี้ไม่รักผมหรอ"แอมทำน่าอ้อนแบบสุดๆจนผมต้องยอม

"เฮ้อแค่ครั้งเดียวนะ"แอมยิ้มอย่างดีใจแล้วก้มลงมาจูบผม...แอมเอามือลูบผานชายเสื้อผมเข้ามาลูบน่าอกผม

"อืออออ"ผมครางในลำคอเบาๆดันหลังผมไห้นอนลงที่โซฟาไกล้ๆแอมถอดเสื้อผมออกเหลือแค่สเตตัวเดียวแอมก้มลงเลียตามคอผมเบาๆ

"อ่า..อืมม...แอมม...อืมม"แอมยื่นน่ามาจูบปากผมแล้วค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม

"อืมมมม...อะ...เสียงไรอะแอม"ผมได้ยินเสียงเหมือนคนเปิดประตูรั้วน่าบ้าน

"ช่างเถอะสงสัยหมามันจะเข้ามามั้ง...อย่าสนเลย"แอมพูดจบแล้วงับหูผมเบาๆ...บทรักของผมเริ่มไปเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนคนนึงกำลังยืนมองอยู่

"พะ...พี่...กี้"ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงคนที่ผมรักมากที่สุด

"เชอร์รี่...เอ่อ..พี่"แอมมองน่าเชอร์รี่สลับกับน่าผมแอมลุกออกจากตัวผม...เหมือนจะเข้าใจว่าเชอร์รี่เป็นใคร

"ขอโทษครับ...แอมไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้เป็นครั้งที่สองเลยนะ...ที่จริงวันนี้แอมจะมาลามิกกี้แอมต้องกับไปเรียนเมืองนอกกับพี่ส้มโอ"แอมมองน่าผมก่อนจะหันไปมองน่าของเชอร์รี่ที่กำลังยืนตัวสั่นไปหมดก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเชอร์รี่

"เชอร์รี่ครับแอมขอโทษกับที่เกิดขึ้นนะแอมผิดทุกอย่างอย่าไปโทษมิกกี้เลยนะครับ...แอมฝากเชอร์รี่ดูแลมิกกี้ด้วยนะครับ"...แอมพูดจบแล้วเดินจากไปหลือแค่ผมและเชอร์รี่ที่น้ำตาค่อยๆไหลลงมาอาบใบน่าน่ารั๊กๆนั้น