แอมขยับเอวเร็วและแรงงจนผมรู้สึกเจ็บแต่ความเสียวก้อเข้ามาควบคุมจนผมลืมความไป...แอมขยำน่าอกอันน้อยนิสของผมจนผมรู้สึกเหมือนมันจะแหละคามือของแอมม

"อืมมมมม....อะ....อืออออ"ผมขยับตัวยันตัวขึ้นมาดูดเลียน่าอกของแอมมเบาๆ..ผมงับบหัวนมของแอมม...

"อะๆ...มิกกี้ครับบ..แอมมม่ะ..ไม่ไหวแล้ววว...อืออออ"แอมตัวเกร็งบดน้องสาวตัวเองกกับน้องสาวของผมอย่างรุนแรง...จนผมทนไม่ไหวเสร็จตามแอมไปปป...แอมก้มลงจูบปากผมเบาๆผมจูบตอบแอมสักพักผมเริมหมดแรงงแอมปล่อยตัวผมนอนลงแล้วห่มผ้าไห้ผมม

"เฮ้ยย...เมิง2คนอ่ะ...กลับกันไปได้แล้ววว...เสียงดังหนวกหู...อยากทำไรไปทำหกันที่ห้องเมิงดิ"แอมหันไปไร่ทอม2คนนั้น

"เออ...พอมีความสุขแล้วไล่เพื่อนนะเมิงอะไปก้อได้วะ.."มิ้นลากตัวมีนาออกจากห้องไปเหลือเพียงผมและแอม2คน

"มิกกี้เป็นของผมแล้วนะครับ"แอมกระซิบข้างหูผมแต่ตอนนั้นผมมั่ยรับรู้อะไรอีกแล้วทั้งความเหนื่อยทั้งลิดเหล้าทำไห้ผมเพลียจนเผลอหลับไป

"อือ"ผมลืมตาตื่นขึ้นแล้วนึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดในเมื่อคืนและคำพูดสุดท้ายที่ทอมคนนึงได้พูดข้างๆหูผม...ผมหันไปมองน่าทอมคนนั้น...เวลานอนหลับน่ารักดีนะ...ผมคิดในใจ...ผมลุกไปล้างตัวแล้วออกมาเเต่งตัวเตรียมจะกับบ้านพัก

"มิกกี้จะไปไหนครับ"แอมยันตัวขึ้นมามองน่าผม

"กลับบ้านพัก"ผมตอบสั้นๆ

"ครับ"ผมหันไปมองน่าของแอมพักนึง...แล้วใบน่าของๆคนคนนึงก้อแล่นเข้ามาในหัวผม....ใบน่าของผู้หญิงคนนึงที่ผมได้ทำผิดต่อเธอ...เมื่อคืนผมมไม่น่าปล่อยอารมณ์ไห้เลยตามเลยไปเลย

แอมลุกขึ้นมากอดผมทั้งๆที่ตัวเองยังไส่แค่บ๊อกเซอร์กับเสตอยู่

"มิกกี้จะไม่ทิ้งแอมไช่ไหมครับ"คำพูดของแอมมันบาดเข้าไปไนหัวใจของผมเพราะท่าผมไม่ทิ้งเค้าแล้วเชอร์รี่ล่ะผมจะทำยังไงกับเธอ...

"แอมผมกับคุณ...เรารักกันไม่ได้"ผมตอบโดยที่ไม่คิดจะหันน่าไปมองแอมผมไม่อยากสบตากับคนที่ผมกำลังจะทำไห้เขาเจ็บ

"ทำไม"  แอมเสียงสั่น

"ผมมีผู้หญิงที่ผมรักอยู่แล้วว...เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้"แอมเงียบไปจนผมรู้สึกกลัวววผมหันน่ากับไปมองแอมผมไม่เห็นน้ำตาของแอมซักกนิสแต่แววตาของแอมมันช่างเจ็บปวดจนผมเองต้องเปงคนที่น้ำไหลออกมา...แอมเข้ามาเช็ดน้ำตาที่น่าของผม

"ไม่ร้องนะครับ...แอมขอโทษที่ทำกับมิกกี้อย่างนี้...แอมจะไม่รั้งมิกกี้มิกกี้กับไปหาคนที่มิกกี้รักเถอะนะครับ...แอมจะคิดซะว่าเราเจอกันช้าไปนะครับ...ไม่ร้องนะครับ"ผมมองเข้าไปในแววตาอันแสนเจ็บปวดของแอมทำไห้ผมรู้ว่าสิ่งที่แอมพูดมัตรงข้ามกลับหัวใจของตัวเอง..ผมรู้ว่าผมไม่ควรจะทิ้งคนคนนี้แต่ผมจะสามารถรักใครทีเดียว2คนได้หรอ..มันคงเป็นไปไม่ได้

"แอมอยากไห้ผมไปจริงๆไช่ไหม...ท่าผมไปเเอมจะไม่เสียใจไช่ไหม"ผมมองเข้าไปไนดวงตาของแอมแอมนิ่งเงียบก่อนจะฝืนยบิ้มออกมา

"แอมไม่เสียใจถึงแอมจะได้เจอกับมิกกี้แค่เวลาสั้นๆแต่มิกกี้ก้อเปนทุกอย่างของแอม...ท่าแอมขอไห้มิกกี้อยู่แล้วมิกกี้เจ็บแอมจะไม่ทำ"แอมฝืนยิ้มบางๆไห้ผมอีกครั้ง...ผมรู้ว่าแอมต้องการจะรั้งผมไว้มากแค่ไหนแต่แอมก้อทำไม่ได้...ผมกอดแอมเบาๆน้ำตาของแอมค่อยๆไหล..น้ำตาที่ผมได้เห็นเป็นครั้งแรกและอาจเป็นครั้งสุดท้ายท่าผมจากอ้อมกอดของคนคนนี้ๆไป

"ผมจะอยู่กับแอมนะ...แต่...ผมไม่สามารถทิ้งผู้หญิงคนนั้นได้"แอมมองน่าผมนิ่งเงียบก่อนที่จะเอ่ยปากพูด

"มิกกี้ไม่จำเป็นต้องอยู่กับผม...ผมขอแค่ความรักที่มิกกี้มอบไห้ผมถึงมันจะน้อยแต่ผมก็ดีใจ...มิกกี้จะไม่ทิ้งผมจริงๆใชไหมม"แอมมองน่าผมผมยิ้มไห้ทั้งน้ำตา...ตอนนี้ผมสับสนจริงๆ...ผมรู้สึกไม่สบายใจเลยผมคิดว่าไม่ช้าไม่นานผมต้องทำไห้คนคนนี้เจ็บอีกรอบแน่ๆ...แต่ผมไม่สามารถทิ้งเขาไปได้เลย...ทั้งๆที่เพิ่งเคยเจอกัน...ทั้งๆที่ผมไม่ไช่ทอมเกร์...แต่ทำไมผมถึงรักคนคนนี้ก้อไม่รู้

ผมขับรถกับมาที่บ้านพักผมล้มตัวลงนอนบนเตียงผมหันไปมองหมอนข้างๆผมหมอนที่ผู้หญิงที่ผมรักเคยหนุนนอนข้างๆผม...ผมรู้สึกผิดทั้งเจ็บปวดแต่ผมไม่สามารถตัดใครไปได้จริงๆผมยังต้องอยู่ที่นี่อีก3วันคงมีเวลาพอได้ถามหัวใจของผมเองว่าผมต้องการใครกันแน่ระหว่างคนที่ผมรักกับคนที่ผมเพิ่งเคยเจอเขา