ในเช้าแห่งวุ่นวาย

"กรี๊ดๆๆๆๆสายแล้ววว...ขอโทดคร่ะขอทางด้วยยย"ชั้นวิ่งผ่านผู้คนมากมายยทั้งๆที่วันนี้เป็นวันฝึกงานวันแรกของชั้นแท้ๆแต่ชั้นก็ดันมาตื่นสายเสียได้..อ้อชั้นมีชื่อว่า...ไข่หวานคร่ะ...คนบางคนอาจจะคิดว่าชื่อชั้นแปลกแต่มันก็เป็นชื่อที่แม่ของชั้นตั้งไห้จริงๆ

"โอ๊ยยยย"ชั้นวิ่งไปชนเข้าอย่างจังกับผู้หญิงคนหนึ่ง

"ขอโทษคร่ะเป็นอะไรหรือป่าวคร๊ะ"ชั้นรีบช่วยผู้หญิงคนนั้นเก็บของ...เฮ้อ...ทำไมถึงซวยอย่างนี้เนี่ยยยคนยิ่งรีบๆอยู่

"อ่า...ไม่เป็นไรหรอกคร่ะคุณดูรีบๆนะคร๊ะเดี่ยวชั้นเก็บของเองก็ได้คร่ะ"ผู้หญิงคนนั้นเงยน่าขึ้นมาพูดกับชั้น...ผู้หญิงคนนั้นเธอช่างสวยเหลือเกิน...ชั้นเผลอมองน่าเธอจนเธอเขย่าแขนชั้นเบาๆ

"อ่ะ...ขอโทษคร่ะ...เดี๋ยวชั้นช่วนเก็บดีกว่านะคร๊ะสายนิดสายหน่อยคงไม่มีปันหาหรอกคร่ะ"ชั้นยิ้มแห้งๆไห้ผู้หญิงคนนั้นก่อนที่จะช่วยเธอเก็บของต่อ

"ขอบคุณที่ช่วยเก็บของนะคร๊ะคุณ...เอ่อ..."ผู้หญิงคนนั้นยิ้มหวานไห้ชั้นก่อนจะเว้นวรรคไว้ไห้ชั้นตอบ

"ชั้นชื่อไข่หวานคร่ะแล้วคุณ..."

"แพรวคร่ะ"เธอตอบแล้วยิ้มหวานไห้ชั้น...ยิ่งดูก็ยิ่งน่ารักนะ....ชั้นก้มลงดูนาฬิกาที่ข้อมือ

"กรี๊ดดดไปทำงานไม่ทันแน่เลยยยยขอโทษนะคร๊ะขอตัวก่อนนะเอาไว้เราคงมีโอกาสได้เจอกันอีกนะคร๊ะ"ชั้นรีบวิ่งมาที่ทำงานอย่างลืมสะกดคำว่าเหนื่อยไปจริงๆ

"ว่าไงแกมาทำงานสายไป10นาทีนะย๊ะ"มินนี่เพื่อนสนิทที่สุดของชั้นพูดขึ้น

"เออๆอย่าพูดมากน่ะช้าก็แค่วันนี้ล่ะว๊ะ...แกขอน้ำกินหน่อยดิมั่ยไหวแล้วว่ะเหนื่อนโค่ด"มินนี่มองน่าชั้นอย่างเหนื่อยจังแล้วยื่นขวดน้ำในมือมาไห้

"อ่ะ...แล้วที่หลังอย่ามาสายอีกนะ...ดีนะที่เจ้านายยังไม่มาทำงานน่ะไม่งั้นแกตายแน่"มินนี่พูดแล้วเอานิ้วเชือดคอตัวเอง

"จร้าๆ...ว่าแต่เพื่อนรักจ๋า...หิวอ่า..."ชั้นทำเสียงอ้อน...ก็มันหิวจิงๆนี่คร๊ะใครจะไม่หิวอ่ะข้าวเช้าก้อไม่ได้กินแถมยังต้องวิ่งมาราทอนมาจากบ้านอีก...เฮ้อ

"เอ้านี่ขนมปังกับนมกินซะไห้อิ่มเดี๋ยวอีก10นาทีเค้าก็จะเรียกประชุมพนักงานไหม่แล้ว"มินนี่ส่งขนมปังไห้ชั้นก่อนที่จะเดินหาหาแฟนหนุ่มของเธอ...น่าอิจฉาจังนะมีแฟนทำงานที่เดียวกันเนี่ย...ดูชั้นสิตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่าก็ไม่ได้มีแฟนมาจะ3เดือนแล้วเฮ้อ...ชีวิตช่างเส้า...

"ว่าไงจร๊ะ...แม่ดี้คนงาม...จุ๊ฟ"นายทอมหมิวเพื่อนในกลุ่มของชั้นทักก่อนที่จะหอมแก้มชั้นเบาๆ

"ไอ้บ้านี่เล่นอะไรบ้าๆ...แค่กๆ...ขนมปังติดคอเลยยย...น้ำๆๆอยู่ไหน"หมิวยื่นน้ำไห้ชั้นก่อนที่จะนั่งหัวเราะอาการของชั้น

"ไอ้บ้าท่าขนมปังติดคอชั้นตายจะทำไงว๊ะ"...ชั้นหันไปทุบไหล่หมิวเบสๆ

"อะไรกันทีรักอ่าแค่นี้ไม่ถึงตายหรอกน่ะ"หมิวยิ้มหวานๆไห้ชั้น

"แกนี่มันหว่านสเหน่ไม่เว้นเพื่อนจริงๆนะ"ชั้นพูดพร้อมหยิกแขนหมิวอย่างหมั่นไส้

"เขินอ่ะดี๊...ดูดิน่าแดงแล้วววว....จุ๊ฟ"หมิวขโมยหอมแก้ชั้นอีกครั้งก่อนจะวิ่งหนีไปหามินนี่

"ไอ้บ้า"ชั้นเผลอตะโกนด่าอย่างลืมตัวคนที่ทำงานหันมามองชั้นเป็นตาเดียว...อะไรจะซวยขนาดนี้เนี่ย

"ขอโทษคร่ะขอทางหน่อย...อ๊ะขอโทศคร่ะไม่ได้ตั้งใจ"ชั้นหันไปมองเสียงที่คุ้นหู

"อ๊ะนั่นมัน...แพรวนี่นา...อย่าบอกนะว่าทำงานที่เดียวกับเรา"ชั้นเดินเข้าไปสะกิดแพรวเบาๆ...

"อ้าวไข่หวาน"หันมามองน่าชั้นแล้วยิ้มหวานไห้

"แพรวทำงานอยู่ที่นี่หรอจร๊ะ"แพรวยิ้มแล้วพยักน่าเบาๆ

"ไข่หวานก็ทำงานที่นี่หรอ"ชั้นพยักน่ารับเช่ลเดียวกับแพรว