ขอโทดที่ไห้รอนะ...ต่อคร่ะ

"พี่กี้ตื่นได้แล้วคร่ะ...เช้าแล้ว"....เชอร์รี่ปลุกผม...

"อีกเดี๋ยวนะครับพี่ยังไม่อยากลุกเลย"...ผมพูดอ้อนเชอร์รี่ทั้งๆที่ผมยังไม่ลืมตา

"ไม่ได้ตื่นได้แล้วนะสายมากแล้ว...ไหนบอกว่าจะพารี่ไปซื้อของไงคร๊ะ"...เชอร์รี่พูดขึ้น...ทำไห้ผมจำใจต้องลุกขึ้นจากเตียง

"ก็ได้ครับ...แต่ตอนนี้พี่หิวอ่า...ไปทำอะไรไห้ทานหน่อยนะครับที่รัก"...ผมอ้อนต่อทันทีที่ลืมตา

"ก็ได้คร่ะ...แต่ต้องลุกไปอาบน้ำก่อนนะคร๊ะ....แล้วค่อยลงไปทาน"...

"ก็ได้ครับ...งั้นเดี๋ยวพี่ตามลงไปนะ"...ผมหอมแก้มเชอร์รี่ก่อนที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำ....ผมแต่งตัวแล้วจึงลงไปห้องครัว...ผม้ห็นเชอร์รี่กำลังทำกับข้าวอยู่...ผมเลยเข้าไปกอดทางด้านหลังเชอร์รี่

"ทำอะไรทานครับที่รัก"....ผมถามแล้วเอาคางวางที่ไหล่เชอร์รี่

"สปาเก็ตตี้คร่ะ....เอ่อพี่กี้คร๊ะวันงานโรงเรียนพี่กี้จะไปไหมคร๊ะ"...เชอร์รี่ถามขึ้น...แล้วถามทำไมหว่า

"ไปสิครับก็ที่รักพี่จะเต้นไม่ไช่หรอพี่ก็ต้องไปดูสิ"....ผมตอบก่อนจะยื่นน่าไปหอมแก้มเชอร์รี่

"ก็รี่ไม่รู้จะไส่ชุดอะไรวันเต้นนี่คร๊ะ...ก็พวกรุ่นพี่เค้าไห้หาชุดกันเองอ่ะคร่ะ...แล้วรี่ก็เลือกชุดไม่เป็นด้วย"...เชอร์รี่ทำหน้ากลุ้ม

"แล้วเต้นแนวไหนอ่ะครับ...เซ็กศวี่มั๊ยหรืออ..อกแนวน่ารัก"...

"ก็เซ็กซี่อ่ะคร่ะ...เป็นเพลงเร็วด้วย...ชุดก็ต้องสะดวกไนการเต้น...แต่รุ่นพี่บอกว่าถ้าแต่งตัวไม่เข้ากับเพลง...ก็ไม่ต้องไปไห้เห็นกน้าอ่ะคร่ะ"...เชอร์รี่ร่ายยยาวเป็นวา

"งั้นเดี๋ยวพี่จัดการไห้...ว่าแต่เสร็จยังครับพี่หิวอ่า"....ผมอ้อนต่อเมื่อได้กลินหอมๆ...ตรงหน้า

"คร่ะเดี๋ยวเชอร์รี่เอาไส่จานแล้วไปนั่งทานกันนะคร๊ะ"...เชอร์รี่ตักไส่จานผมช่วยถือ..เอชร์รี่พาผมมานั่งทานในสวน...

"อ่า...อิ่มจัง...เชอร์รี่ทำอาหารเก่งจังครับ"

"ก็แม่สอนอ่ะคร่ะ...บางครั้งก็ไห้แม่ครัวช่วยสอนอ่ะคร่ะ"...เชอร์รี่ตอบแล้วหันไปมองผีเสื้อรอบๆสวน

"อ่อครับ...เอาจานไปเก็บกัน...เดี๋ยวเราออกไปข้างนอกกันนะ"...ผมพูดก่อนที่จะถือจารผมกับจานเชอร์รี่ไปเก็บ

"เราจะไปไหนกันหรอคร๊ะ"...เชอร์รี่ที่เดินตามหลังผมพูดขึ้น...

"ก็จะไปซื้อเสื้อผ้าสำหรับวันงานไงครับ"...ผมยิ้มก่อนจะเดินไปสตาสรถ...เชอร์รี่ก็เดินตามมาเหมือนเคย...ผมขับรถออกจากบ้านเชอร์รี่...แล้วตรงไปที่ร้านเสื้อผ้าที่ผมไปซื้อเป็นประจำ