"ทุกเรื่องราวที่เข้ามา...ที่เจ็บและช้ำจนทำไห้ชั้น"...เสียงโทสับผมดังขึ้น

"ฮันโหล...โทมามัยเนี่ยคนจะหลับจะนอนนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว"...ผมพูดกรอกโทสับเมื่อดูชื่อแล้วว่าเป็นเบอร์นายมะนาวเพื่อนผม

"ไรว๊า...คนอุสส่าคิดถึง..."

"กรุส์..มั่ยคิสถึงเมิงโว๊ย..จานอน..มีรัยก็รีบพูดมา"

"เออแม่ง...กรุส์จะบอกว่า...พรุ่งนี้น้องบิวจะกลับมาจากเมืองนอกแล้วนะเว๊ย"

"บิวไหนว๊ะ'...ผมถามอย่าง..งงๆ

"อ่าว..ไอ้นี่ทำเป็นลืม..ก็น้องบิวกิ๊กเก่าเมิงไง"...อ่อ...เฮ๊ยยย

"เมิงว่ารัยนะ"

"ก้อบิว...กิ๊กเก่าเมิงเค้ากลับมาจากเมืองนอกแล้ว"....อ่าว..ซวยสิกรุส์

"กลับมาทำไมว๊ะ"

"ก็เห็นน้องเค้าบอกว่า...เป็นช่วงปิดเทอม...บวกกับน้องเค้าคิดถึงเมิงด้วย"

"ตายสิกรุส์...ทำไงดีว๊า...ไอ้นาว"...ผมถามเพื่อนอย่างหัวเสีย

"ทำไร...ม่ะดีหรอว๊ะน้องเค้ากลับมาอะ"

"ดีก่ะผีดิ...ม่ะวานกรุส์เพิ่งขอน้องเชอร์รี่เป็นแฟนนะเว๊ยยย"

"ยัยเชอร์รี่แว่นหนา8นิ้วอ่ะนะ...เป็นไปได้ไงว๊ะ...ไหนเมิงชอบแบบน้องบิวไง...ไหงกลายเป็นแบบน้องเชอร์รี่ได้เนี่ย"....เพิ้นผมพูดกับมาเป็นชุด..เฮ้อๆ

"เออ...มันเรื่องของกรุส์...ว่าแต่เมิงเหอะ..หาวิทีไห้น้องบิวอย่ามาเจอกรุส์ทีสิว๊ะ...พรุ่งนี้กรุส์มีนัดก่ะเชอร์รี่ว่ะ"

"เออๆ...เดี๋ยวกรุส์ช่วย...แต่เมิงต้องหาสาวมาไห้กรุส์แอ้มนะเว๊ยยย"

"เออน่า...ช่วยกรุส์ด้วยละกัน...งั้นแค่นี้นะเว๊ยยยจะรีบนอน...เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย...บายว่ะ"....ผมรีบพูดรีบว่างเพราะกลัวจะยาว....ง่วงด้วย

06.30...ณ..หน้าบ้านน้องเชอร์รี่

"อรุณสวัสครับ"...ผมพูดเมื่อเห็นน้องเชอร์รี่เดินมาเปิดประตูบ้านไห้

"หวัดดีคร่ะ...มาเช้าจังคร๊ะ"....เชอร์รี่พูดขึ้นเมื่อดูนาฬิกาของตัวเอง

"อ๋อ..พอดีพี่กลัวว่าน้องเชอร์รี่จะไม่ว่างอะครับ...เลยรีบมา"...ผมพูดพร้อมส่งยิ้มหวานๆไปไห้...แต่น้องเชอร์รี่หลบสายตาผมซะงั้น..เป็นไรของเค้าหว่า??

"วันนี้รี่ว่างคร่ะ''...เชอร์รี่ตอบกลับ...แต่ก็ยังมั่ยยอมสบตาผม...-*-

"อ่อครับ...ว่าแต่เราจะยืนคุยกันอีกนานไหมครับ"....ประมานว่าผมเมื่อยมั่ยยอมพาเข้าบ้านซะที

"อ่ะคร่ะ...ขอโทดคร่ะ...งั้นก็เข้าบ้านกันเถอะคร่ะ"...เชอร์รี่เดินนำผมเข้าบ้าน

เชอร์รี่มาผมมานั่งในห้องรับแขก...แต่ความเงียบมานปกคลุมไปทั้งห้อง...ม่ะรุจะชวนคุยรัยอ่ะครับ...โอ๊ยๆเซง

"เดี๋ยวเชอร์รี่...ไปเอาขนมกับน้ำไหห้นะคร๊ะ"...น้องเชอร์รี่รีบลุกขึ้นไปหยิบ...แต่เค้าเรียกว่าซุ่มซ่ามรึป่าวนะ..น้องเชอร์รี่เดินสดุดกระโปรงตัวเองล้มครับ

"โครม!!!!"....โอ๊ย..."....

"เจ็บไหมครับ"...ผมถามด้วยความเป็นห่วง...อยากสมน้ำน่านะแต่แหม...แฟนผมทั้งคน...ขอหัวเราะในใจแทนแล้วกัน...5555+

"ไม่เจ็บคร่ะ"....น้องเชอร์รี่ลุกขึ้น...แต่ๆๆๆๆ...คนอะไรหน้ารักแท้ว๊ะ....พอดีตอนล้มแว่นน้องเชอร์รี่หลุดอ่ะครับ..-*-..เพิ่งจะรู้นะเนี่ยพอถอดแว่นออกมา...จากนางคว้า...กลายเป็นนางฟ้าซะงั้น

"เอ่อ"...ผมยืนอึ้งได้ประมาน5นาที...

"พี่กี้คร๊ะ...พี่กี้...เป็นรัยคร๊ะยืนเงียบตั้งนานแล้ว"...น้องเชอร์รี่ถามขึ้นเมื่อเห็นผมม่ะพูดม่ะจา

"อ่า...ป่าวครับ..โทดที"...ผมยิ้มไห้แบบแหยๆ

"เอ่อคร่ะ...งั้นเดี๋ยวเชอร์รี่ไปเอาขนมก่อนนะคร๊ะ"

"ครับ"....ผมยิ้มไห้จนน้องเชอร์รี่หลุดสายตาผมไป...หน้ารักจัง...คนนี้แหละ...ต้องเป็นแฟนผมไห้ได้