|
|
|
Lycans ที่รัก ตอนที่ 6
|
views : 959
|
###########################################
----------------------------------ณ ป่าต้องห้าม เผ่าพันธุ์ไลแคนซ์----------------------------------
ทุกคนตระเตรียมงานฉลอง ที่วันนี้หญิงสาวที่ให้กำเนิดทายาด และฝาแฝดทั้ง 4 คน ของเผ่าจะมา
บรรยากาศก็คล้ายๆ งานแต่งแหละ แต่ออกแนวไปทางพิธีโบร่ำโบราณตั้งชื่อทายาดอสูรอะไร
ทำนองนั้นซะมากกว่า เมื่อฟาวน์ และเฮร์ชา พาหลินและทารกทั้ง 4 คนมาถึงหน้าหมู่บ้าน ก็มีขบวน
ต้อนรับอย่างสมเกียรติ และลูซก็อยู่ในชุดที่งามสง่า แต่หลินสิ ชุดสีเขียวอมฟ้า ประจำโรงพยาบาลเลย
สักพัก เซลล่าก็มาจูงมือหลินไป หลินเดินตามเซลล่าไปแบบงงๆ เซลล่าพาหลินไปยังบ้านของลูซแล้ว
บอกว่า "ฉันชื่อเซลล่า เป็นน้องสาวของลูซจ๊ะ ตามพิธีแล้ว เธอต้องใส่ชุดนี้ แล้วรอจนกว่ากรีเดียน หรือ
ฟาวน์จะมารับเธอ ออกไปหาลูซ และเธอทั้ง 2 จะต้องร่วมพิธีตามประเพณีของเผ่า" เซลล่าพูดจบแล้วเธอ
ก็ยิ้ม หลินมองดูเธอแล้วรู้ว่าเธอแตกต่างไปจากชาวเผ่าไลแคนซ์ หลินจึงตัดสินใจถาม "เซ....เอ่อ เซ..."
"เซลล่าจ้า เซลล่า" เซลล่ารีบบอกชื่อของเธออีกครั้ง "อืมจ้า เซลล่า เธอไม่เห็นจะเหมือนพวกไลแคนซ์
เลยอ่ะ เธอเป็นมนุษย์ใช่ไหม" หลินถามทำสีหน้างงงวย เซลล่ายิ้ม และบอกหลินว่า "ชั้นเป็นทาสจ้า"
หลินงงๆกับคำว่าทาส เซลล่าจึงรีบอธิบาย "ลูกสาวของมนุษย์หญิงสาวที่เคยสมสู่กับไลแคนซ์แต่แต่ง
งานใหม่กับมนุษย์เพศชาย ถูกจับตัวมาลงโทษให้สมสู่กับไลแคนซ์ทั้งฝูง เพื่อที่จะให้กำเนิดกรีเดียนจ๊ะ"
เซลล่าบอก "งั้นเธอก็เป็นแม่ของฟาวน์หรอ" "อ๊ะ~ ไม่ใช่จ้า แต่ถ้าให้ยกตัวอย่างก็ประมาณนั้นแหละจ้า"
หลินทำท่าโล่งใจ คิดว่า ถ้าเซลล่าเป็นแม่ของฟาวน์ เธอคงมีอายุนับร้อยๆปี แล้วเธอเป็นน้องสาวของลูซ
หลินเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายๆ เพียงแต่ต้องมีเหตุผลชัดเจนก็เท่านั้น ขณะที่เซลล่ากำลังจะเดินออกจาก
ห้อง เพื่อที่จะให้หลินเปลี่ยนเสื้อผ้า "เซลล่า แล้วลูกๆของชั้นล่ะ" หลินก็รีบถามหาลูกด้วยความเป็นห่วง
"อ๋อ เข้าพิธีรับขวัญและตั้งชื่อลูกของเผ่าน่ะ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้านะจ๊ะ เสร็จแล้วเรียกนะจ๊ะ เดี๋ยวเซลล่าจะ
มาช่วยทำผมให้ แล้วเราไปร่วมพิธีกัน" เซลล่ายิ้มก่อนเดินออกไป
----------------------------------ณ บริเวณลานพิธีของเผ่า----------------------------------
ทารกทั้ง 4 ของหลิน ถูกวางอยู่บนแท่นพิธีสูง ในร่างเปลือยปล่าวไร้สิ่งห่อหุ้มใดๆ ทารกทั้ง 4 คน
แหกปากร้องหาแม่ เสียงดังระงมไปหมด ทันทีที่หลินเดินเข้ามายังลานพิธี แม่หมอลูก้าก็เริ่มพิธีขึ้น
แม่หมอ ยกลูกของเธอขึ้นทีละคน และตั้งชื่อ คนแรกว่า "ดารีน" คนที่สองว่า "แอมมี่" คนที่สามว่า
"โยดา" และคนที่สี่ว่า "ดรัมมี่" แล้วแม่หมอลูก้าก็จิกสายตาไปที่หลิน ขณะที่แม่หมอเดินผ่าน เธอพูด
กับหลินว่า "เธอเป็นตัวกาลกีนีของเผ่า แต่เอาเถอะ เธอให้กำเนิดทายาดที่เป็นแฝดสี่ ชั้นจะหาวิธีสะเดาะ
เคราะห์ให้เอาบุญก็แล้วกัน" แม่หมอพูดอย่างนั้น แล้วเดินจากไป แม่หมอกลับเข้าไปในบ้าน แล้วพงึมพงำ
อยู่ในห้องคนเดียว เมื่อถึงเวลาพลบค่ำ ฮาซกลับมาถึงบ้าน พบว่า แม่หมอลูก้ายังสวดภาษาพงึมพงำอยู่
เขาจึงเข้าไปในห้องของแม่หมอ นั่งลงข้างกายแม่หมอ ระหว่างที่รินน้ำให้แม่หมอเขาก็พูดว่า "ทำไมท่าน
ยังไม่นอนอีกหรือเล่า" แม่หมอตอบว่า "ตัวท่านเองก็คงจะว่าวุ่นใจใช่ไหมเล่า" ฮาซงงๆ แต่ตัวเขาเองก็มี
เรื่องว้าวุ่นใจอยู่แล้ว นั่นก็คือ เขาไม่อยากให้ เซลล่าเป็นทาสอีกต่อไป เขาต้องการให้เซลล่ามาอยู่เป็นของ
เขาเพียงผู้เดียว แต่กฏของหมู่บ้าน ประเพณี ธรรมเนียม อย่างไรก็ต้องเป็นไปตามนั้น ไม่มีใครมีสิทธิ์
เปลี่ยนได้อยู่แล้ว ฮาซได้แต่ทำใจ "ข้ารู้ ข้าเห็น ข้าขอแนะนำให้ท่านฆ่าชาลล์บิดาของท่านซะ แล้วครอง
บัลลังก์ด้วยตนเอง และขับไล่นางกาลกีนีนั่นออกไปจากเผ่า มิเช่นนั้น เผ่าเราจะล่มสลายไป" ฮาซตกใจ
กับสิ่งที่ได้ยิน นางคนที่แม่หมอบอกนั่นคือ เมียของลูซ ลูซเสมือนน้องชายที่เขารัก และนั่นน่ะ น้องสะใภ้
เขาเชียวนะ แถมยังยุยงเขาให้ฆ่าผู้ให้กำเนิดเขาเสียอีก ฮาซหน้ามือดด้วยความโกรธ บวกกับแม่หมอลูก้า
ก็ยังคงยุยงไม่หยุดปาก "ฆ่าเขาซะ ฮาซ เจ้าจงฆ่าเขาซะ เจ้าจงฆ่าชาลล์ซะ..." แม่หมอพูดไม่ทันขาดคำ
ฮาซก็กลายร่างเป็นจิ้งจอก และเอากรงเล็บขนาดใหญ่ตะปบเข้าที่หัวของแม่หมอ ทำให้ หัวของแม่หมอ
หลุดออกจากบ่า และเขาก็กัดกินร่างของแม่หมอด้วยความโกรธ ทันทีที่เขาเรียกสติตนเองกลับมาได้
เขาได้แต่นั่งร้องไห้ อยู่ข้างซากของแม่หมอ มือที่เปรอะเปื้อนเลือด และลิ้นที่ได้ลิ้มรสเลือดของแม่หมอ
เขารับรู้ถึงพลังที่ลึกลับในตัวของแม่หมอ และเขาก็นั่งเสียใจ โศกเศร้ากับสิ่งที่ได้ทำลงไป ขณะเดียวกัน
นั้น ชาลล์ พบหลินนั่งดูดาวอยู่ที่เชิงเขา นอกเผ่าไม่ไกลนัก ชาลล์ เข้าไปหาหลินจากด้านหลัง แล้วด้วย
ความโลภ อยากได้ทายาดสืบทอดเผ่าที่มีเชื้อสายของตนเป็นแฝดบ้าง ชาลล์มีความคิดชั่ววูบว่า ขนาดว่า
ฝาแฝด 4 คน เป็นหญิงทั้งหมดที่ว่าเป็นไปไม่ได้ ก็ยังเป็นไปได้ แล้วถ้าเป็นเขาล่ะ ที่มีบุตรียาก อย่างไรซะ
ก็ต้องเป็นไปได้เหมือนกันแหละน่า ชาลล์เข้าหาหลิน ด้วยการจับหลินกด และคร่อมบนตัวหลิน เขาใช้ลิ้น
จกจ้วงเข้าทะลุกางเกงชั้นในของหลิน แล้วเธอก็เกร็ง ร้องโอดโอยด้วยความไม่เต็มใจ อย่างทรมาน หลิน
อยากจะกัดลิ้นฆ่าตัวตายไปซะตอนนั้น แต่ทว่า เธอนึกถึงลูกของเธอและลูซในหัว เธอจึง ต้องทนให้ชาลล์
ข่มขืนเธอแบบนี้ แต่เสร็จไป 1 ยก ชาลล์ก็ยังไม่พึงพอใจ เขาเริ่ม ต่อยก 2 3 และ 4 ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเช้า
เขาปล่อยหลิน และกำชับว่า หากไม่อยากให้ลูกๆและลูซตายอย่างทรมานที่สุด อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร
แต่ ณ เหตุการณ์นั้น ไม่ได้มีเพียง ชาลล์ และหลิน ยังมีบองเช่ ที่บังเอิญผ่านมาเห็นเหตุการณ์นี้เช่นกัน
และบองเช่ก็รู้สึกเสียความรู้สึกดีๆที่มีต่อชาลล์ไปจนหมดสิ้น หลินได้แต่นั่งร้องไห้ เธอลุกเดินไปไหน
ไม่ได้ ด้วยความเจ๊บช่วงล่างนั้น และเธอรู้สึกเสียใจมาก หากลูซรู้เรื่องนี้เขาต้องทรมานมากแน่ๆ บองเช่
จึงไปบอกฟาวน์ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟาวน์ฟัง และปรึกษาว่าจะทำอย่างไรดี ขณะที่เกิดเหตุนั้น บองเช่
ไม่กล้าเข้าไปช่วยหลิน เพราะกลัวว่าหากชาลล์โกรธขึ้นมา เขาอาจโดนล้างตระกูลด้วยเช่นกัน เมื่อเรื่องนี้
แพร่งพรายไปในหมู่ไลแคนซ์อย่างเงียบๆ จนมาถึงหูเซลล่า เซลล่าไม่เคยปิดบังความลับใดๆต่อลูซได้
เมื่อลูซจับพิรุธของเซลล่าได้ เซลล่าก็ต้องเล่าเรื่องราวทั้งหมดนั้นให้ลูซฟัง ทันทีที่ลูซรู้ข่าวร้ายนั้น เขากำ
หมัดขึ้นมาแล้วน้ำตาของเขาก็ไหล บุคคลผู้ซึ่งเขาเคารพมากไม่ต่างไปจากพ่อแท้ๆ กระทำอนาจารต่อ
ภรรยาของเขาเช่นนี้ได้อย่างไร เมื่อชาลล์สำเร็จความใคร่เขาก็กลับบ้าน เขาพบว่า ฮาซร้องไห้อยู่ในห้อง
ของแม่หมอลูก้า ชาลล์จึงเข้าไปเพื่อจะปลอบประโยนฮาซ แต่เมื่อชาลล์เห็นซากศพของแม่หมอ ก็ตะคอก
ใส่ฮาซว่า "ไอ่ลูกทรพี เจ้าทำอะไรลงไป~!!" "ท่านพ่อ มัน... มัน... มันยุยงให้ลูกฆ่าพ่อครับ ลูกทนฟังมัน
ไม่ไหว ลูกบันดาลโทษะ จึงกัดกินมันครับ ท่านพ่อ ท่านโปรดยกโทษให้ลูกด้วย" แล้วฮาซก็ปล่อยโฮ
ชาลล์เมื่อได้ฟังเรื่องดังกล่าว ก็รู้ว่า แม่หมอลูก้า ที่เคยย้ำว่า หลินเป็นกาลกีนี แล้วฃาลล์ไม่สนใจ เป็นเหตุให้
แม่หมอคิดจะยุยงให้ลูกชายของเขาฆ่าเขาเสีย เช้าวันนั้น ชาลล์นำซากศพของแม่หมอลูก้า มาที่ลานพิธี
แล้วเรียกไลแคนซ์ทั้งเผ่ามา ประกาศและประจานว่า แม่หมอลูก้าคิดจะฆ่าเขาและยึกครองเผ่าซะเอง
เพื่อเป็นการลงโทษ ให้ไลแคนซ์ทุกคนมารุมกินเนื้อของแม่หมอทุกคน แล้วเมื่อชาลล์พูดจบ ไลแคนซ์
ทั้งฝูงก็ทะยอยๆ มากินซากของแม่หมอ หลินเองยังไม่ชินกับการที่เห็นใครมารุมกินซากศพต่อหน้าต่อตา
ลูซจึงพาหลินไปที่บ้าน ขณะนั้นเอง ชาลล์ก็มองตามหลินที่เดินไปกับลูซ ด้วยความหวังว่า เธอจะท้อง
ทายาดของตนสักครา ฟาวน์ ไลแคนซ์ และกรีเดียนหลายๆคน มองชาลล์ด้วย ความอาฆาต พยาบาท
เสื่อมศรัทธา เพราะการกระทำที่ชาลล์ได้ทำลงไปนั้น ทำให้ในเผ่าเริ่มคิดจะก่อสงคราม เริ่มมีกลุ่มคิดกบฎ
----------------------------------ณ บ้านของเซลล่า----------------------------------
ฮาซมาหาเซลล่า ทุกครั้งที่เขามาหาเซลล่าเขาจะรู้สึกสบายใจขึ้นมาทุกครั้งที่มีเรื่องในใจ เซลล่าสังเกตุเห็น
ความไม่สบายใจของฮาจ จึงถามฮาซขึ้นว่า "ดาริ้ง ท่านเป็นอะไรไปทำไมหน้านิ่วเช่นนี้" ฮาซตอบว่า
"เซลล่าที่รัก ข้าฆ่านาง ข้าฆ่านาง ข้าเลวมากใช่ไหม" เซลล่ารีบเข้ามากอดฮาซและปลอบประโลมคนรัก
และพูดสวนมาว่า "ฮาซ ข้ารักท่าน รักยิ่งกว่าใครๆในเผ่า ข้าไม่อยากเห็นท่านเศร้า ท่านเศร้าและข้าก็สลด
เช่นกันกับท่าน ฮาซท่านฟังข้า บิดาของท่านสมควรจะถูกกล่าวว่าเช่นนั้น ข้ามิอาจรู้ว่าท่านจะขย้ำข้า ดั่ง
เช่นเดียวกับแม่หมอหรือไม่ แต่ข้าขอบอกกับท่านด้วยความสัตย์ว่า เมื่อพลบค่ำ บิดาของท่าน ล้ำเส้น
ข่มขืนหลิน เมียของพี่ชายข้า เขาใช้กำลังของเขาข่มขู่ทารุณเธอ และขู่เธอห้ามบอกใคร ไม่เช่นนั้นจะฆ่า
ล้างตระกุลของเธอ ฮาซ ข้ามิอาจทราบว่าท่านจะคิดเช่นไร หากไลแคนซ์ และกรีเดียนในหมู่เราจะก่อการ
จราจล และข้าขอบอกกับท่านว่า ข้าจะขออยู่เคียงข้างท่าน ไม่ว่าท่านจะคิดการณ์ใดก็ตาม ข้าขออยู่เคียง
ข้างบุรุษชาวไลแคนซ์ที่ข้ารักไปตลอดกาล แม้ว่าท่านจะขย้ำ ย่ำยี กัดกินร่างกายของข้าก็ตาม" เซลล่าพูด
พลางน้ำตาที่ไหลพรากออกมาจากหัวใจที่เปี่ยมล้นด้วยการรอการตัดสินใจจากคนรัก ฮาซคิดครู่หนึ่งแล้ว
พูดว่า "โอ้ววว์ เซลล่าที่รักยอดยาหยีของข้า ข้าจะขอไปกับเจ้า ไปจากเผ่านี้ ไปใช้ชีวิตเยี่ยงมนุษย์เคียงข้าง
เจ้าไปตลอดกาล จะอยู่ปกป้องคุ้มครองเจ้า แต่ข้าไม่ขอมีส่วนร่วมในการกบฎ ข้ารักพ่อของข้า แต่ขณะ
เดียวกัน ข้าก็รับไม่ได้กับการกระทำของเขา หวังว่าเจ้าคงจะเข้าใจนะ" เซลล่า ยิ้มและกอดฮาซ แล้วเซลล่า
ก็ส่งข่าวให้ลูซและฟาวน์ว่า ฮาซไม่เห็นด้วยกับการก่อจราจล แต่เขาจะไม่ขัดขวาง และก็จะไม่สนับสนุน
เช่นกัน เช้าวันรุ่งขึ้น การจราจลครั้งใหญ่ได้เกิดขึ้น ลูซฆ่าชาลล์ด้วยกรงเล็บ และเขี้ยวของเขาเอง และพวก
ที่เหลือรอด และไม่คิดจะสู้รบเพื่อเผ่า ก็กระจัดกระจายกันออกไปอยู่ในเมือง อยู่กับมนุษย์ปกติ อยู่อย่าง
มนุษย์ทั่วไป ลูซเองก็ได้อยู่กับหลิน และลูกๆทั้ง 4 คน ของเขาอย่างมีความสุข ฟาวน์และกรีเดียนคนอื่นๆ
ยังคงติดนิสัยเดิมๆ คือ เจ้าชู้ ฟันและทิ้งไม่เลือก ตามนิสัยเดิมๆ ตามสัญชาติญาณ และเซลล่ากับฮาซทั้งคู่
ก็ได้อยู่อย่างสงบสุข แม้ฮาซจะเสียพ่อไป แต่เขาก็มีความสุขที่ได้ครอบครองเซลล่าแต่เพียงผู้เดียว
จนมาถึงเวลานี้ หากคุณมีเพศสัมพันธ์กับคนรักของคุณด้วยลิ้น บางทีคุณอาจจะมีเลือดของไลแคนซ์อยู่
ก็เป็นได้ ดังนั้น อย่าเที่ยวไปเลียใครแล้วทิ้งนะคะ คุณทอมทั้งหลาย ^^ คุณเลดี้ที่คุณเลียไปนั้น อาจท้องได้
###########################################
จบ Lycans `ที่รัก ติดตามเรื่องต่อไปได้เร็วๆนี้นะคะ
|
|
|
|
update : 01/12/2552
|
author : ||Chiiz~*||
|
|
|
|
|
