|
|
|
Lycans ที่รัก ตอนที่ 4
|
views : 1057
|
###########################################
----------------------------------ณ สองพี่น้องอพาร์ทเม้น ห้อง 1069----------------------------------
อ๊าาาาา~ อืมมมม~ อึ~ อึ~ อึ~ อือ~ แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ๆ อืมมม~ อ้ะ~ โอ้ว~ ภาพที่เห็นภายในห้อง
คือลูซกำลังรัวนิ้วเข้าที่ช่วงล่างของหลินอยู่ หญิงสาวซึ่งมีบั้นท้ายขยายกว้าง แผ่ไปทั่วเตียง เอามือ
ครึงผ้าปูที่นอนเสียจนยุ่ยไปหมด และครางอู้ววว~ โอดโอย เสียลั่นห้อง อื๊ออออ~ ลูซยังคงรัวนิ้ว
อย่างคร่องแคร่วว่องไว เครียงครางของหลินทำให้ลูซมีอารมณ์ยิ่งขึ้น ลูซเริ่มเร่งจังหวะที่เหนือกว่า
มนุษย์ทั่วไปลงบนช่องคลอดของหลิน ทำให้เสียงครางของหญิงเพิ่มความเร้าใจยิ่งขึ้น มีเสียงซี๊ด
ปนเปไปกัน อ๊ะ~ อ๊า~ เสียงซี๊ด ซ๊าด ที่เกิดจากลมที่ออกมาจากปากหลินขณะที่กัดฟัน ด้วยความเร็ว
ของนิ้วลูซ ทำให้มีเสียงกระแทก ดัง ผับ~ ผับ~ ผับ~!! เคล้าจังหวะไป ปนกับเสียง หลินขบกรามแน่น
ด้วยความเสียวซ่าน และความเร็วที่เหนือจะบรรยาย ทำให้หลินเปลี่ยนเสียงจากอืมอ๊า เป็น อึ๊ อึ๊ อึ๊ อึ๊ก ๆ
ผับ~ ผับ~ ผับ~!! เป็นเสียงที่ถี่กันเสียจนถ้าเป็นทอมมนุษย์อาจไม่สามารถเร่งจังหวะได้เร็วเร้าใจเช่นนี้
หลินได้แต่คิดในใจว่า คนแบบนี้ ที่ทำเก่งอย่างนี้ ยังมีในโลกนี้อีกหรือ เธอโชคดีจริงที่ ได้เจอกับลูซ
เมื่อเสียงสะอึกสะอื้นจบลง ลูซก็ค่อยๆลดจังหวะลง เหลือเพียงเสียง ผับ~ ผับ~ ผับ~!! อืมมมๆ อือออๆ
เมื่อลูซลดจังหวะลง ลูซพบว่า มีน้ำภายในเริ่มหลั่งออกมาอย่างหาที่หยุดไม่ได้ และลูซก็รู้ว่า น้ำที่กำลัง
หลั่งออกมานั้น ไม่ได้น้อยเลยซะทีเดียว เขาจึงค่อยๆดึงนิ้วออกอย่างเบามือ แล้วสอดใส่ลิ้นละมุน
อาวุธลับที่สำคัญของเผ่า สอดใส่เข้าไปแทน ลิ้นของลูซชอนไชเข้าไปลึกถึงเหนือน้ำนั้น และเขาก็เข้า
กระซวกน้ำอุ่นๆนั้นด้วยลิ้นที่ละมุน เขาใช้ลิ้นเลียภายในร่องนั้น สำรวจทุกซอกทุกมุมเสียจนทั่ว ทำให้
หลินเกิดอาการเกร็งขั้นรุนแรงด้วยความเสียว หลินเริ่มหาที่จับเพื่อครึงตัวตะกายให้ความเสียวนั้น
บรรเทาลง แต่ไม่ได้ผลสักเท่าไหร่นัก หลินเริ่มเอามือไปเกาะขอบเตียง ตะกายและครวญครางด้วย
ความซี๊ด เสียวซ่านไปทั่วช่วงล่าง ด้วยสัญชาติญาณของลูซ ลูซรู้ดีถึงจุดที่ทำให้หญิงสาวถึงจุดสูงสุด
ได้ด้วยความสุขที่ล้นเปี่ยมไปทั่วร่างกาย โดยที่ไม่ต้องใช้อวัยวะใดที่จะทำให้กระชับหรือเสียวซ่าน
เพราะเพียงแค่ลิ้น ลิ้นเป็นอวัยวะที่อ่อนโยนที่สุดในร่างกายของมนุษย์ แต่ขณะเดียวกัน มันก็แข็งแรง
มากที่สุดเช่นเดียวกัน เผ่าของลูซเรียนรู้และวิวัฒนาให้ลิ้นของลูกหลานมีคุณสมบัติพิเศษมากมายที่
มนุษย์ไม่มี และยังไม่รู้ถึงอนุมูลอิสระที่ลิ้นมี เผ่าของลูซใช้จุดเด่นของลิ้นให้เป็นประโยชน์สูงสุดด้าน
การผสมพันธุ์ และสืบทอดลูกหลานเผ่าพันธุ์ที่สมบูรณ์นี้ต่อไป ซี๊ดดดดด~ เสียงลมที่ปลดปล่อยผ่าน
ร่องฟันของหลินปล่อยออกมาเป็นระยะๆ ปนเปกับเสียง แจ๊บ~ แจ๊บ~ แจ๊บ~!! ที่ลิ้นของลูซกระซวกอยู่
ตัวของหลินสั่นระริก ระริก~ ด้วยอาการเกร็ง ด้วยความเสียวที่เกินจะบรรยาย เมื่อผ่านจุดเสียวนี้ไปได้
หลินก็จะมีความสุข เพราะสารที่หลั่งในร่างกายของหลินเอง แต่อาการที่หลินต้องเกร็งอยู่ตลอดนั้น
ทำให้หลินเริ่มมีอาการตะคริวกิน แต่ด้วยความที่หลินเห็นว่าลูซกำลังขมักเขม้นทำให้เธอมีความสุขอยู่
นั้นเธอจึงเงียบ ไม่พูดอะไร เธอคิดว่าไม่นานอาการนี้จะหายไปเอง แต่ไม่ลูซรู้ความคิดของหลิน ลูซจึง
เอามือไปจับ และบีบนวดที่ฝ่าเท้าของหลิน ทำให้อาการตะคริวกินที่เป็นอยู่บรรเทาลง จนหายในที่สุด
ลูซไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอ่านใจหลินออก หลินเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องรู้สึกดี หัวใจตุ้มๆต่อมๆกับลูซขนาดนี้
เธอรู้เพียงแต่ เธอขาดเขาไม่ได้ ส่วนลูซเองก็พึงพอใจกับความคิดนี้ เมื่อผ่านจุดเสียวมาได้ ลูซก็ไม่
ปล่อยให้หลินครางปิดฉาก ลูซรีบซ๊วบบบ~!! ดูดน้ำนั้นจนหมดเกลี้ยง จากเต้นสาย และกระชากลิ้นออก
ลูซค่อยๆเลียน้ำที่ทะลักออกมาเปรอะเปื้อนที่ภายนอกร่องนั้น ที่กระซัดกระเซ็นมาที่ต้นขาของหลิน
ทำให้หลินหลุดเสียงครางเบาๆว่า อู๊วววววว~ ลูซหัวเราะกริ่มๆ แล้วพูดกับหลินว่า "ต้องการอีกหรอจ๊ะ"
หลินทำหน้าเขินอายแล้วคิดในใจว่า "ไอ่บ้า เหนื่อยจะตาย 1 รอบของเธอ เป็น 3 รอบของคนทั่วไปเลย"
ลูซอ่านใจหลินออก แล้วเขาก็พูดต่อว่า "ชอบมั้ย?" ลูซขยับตัวขึ้นไปสวมกอดหลิน หลินได้แต่หน้าแดง
แล้วก็คิดว่า "เอ๊ะตานี่ทำเหมือนอ่านใจเราออกแน่ะ~" ลูซจึงพูด "ก็มีแต่คนรักกันเท่านั้นแหละที่รู้ใจกัน"
ป๊าดดดดดดดด ทำให้หลินหน้าแดงก่ำ ไปเลยทีเดียว พอหลินตั้งสติได้ ก็ถามลูซว่า "เธอรักเราตรงไหน"
คำตอบที่ได้จากลูซคือ เขาค่อยๆล่นตัวลงไปที่ช่วงล่าง แล้วหลินก็ดึงตัวลูซขึ้น หน้าแดงแป๊ด รีบถกถาม
ลูซว่า "เอ๊ยยย ไม่ต้องๆ พอๆ เหนื่อยๆ นายรักชั้นใช่มั้ย งั้นชั้นรักนายได้ใช่มั้ย" ประโยคที่หลินถามลูซ
ลูซตอบด้วยการ ระดมจูบอันเร่าร้อนลงบนริมฝีปากของหลิน อึ๊ อืมม~ ลูซได้ยินเสียงนั้น เลยเริ่มจะมี
อารมณ์ซะอีกรอบ ลูซยิ้มมุมปาก หลินสังเกตุเห็นจึงหน้าเลือดฝาดนิดๆแล้วบอกว่า "พอแล้ว เหนื่อย~"
ลูซจึงปล่อยหลินไป แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า "ปล่อยไปก็ได้ ถึงอย่างไรเธอก็หนีเราไม่พ้นหรอกที่รัก" ว๊ายยย~
หลินรีบก้มหน้ามานอนหน้าแดงอยู่คนเดียว ลูซยังคงมองหลินน่ารักในสายตาเขา ลูซสวมกอดหลิน
ด้วยความรักและทนุถนอม ...
----------------------------------ณ ป่าต้องห้าม เผ่าพันธุ์ไลแคนซ์----------------------------------
"นังนั่น นังนั่น นังน่านนนน ... จะสร้างความวิบัติให้เผ่าเรา เผ่าเราจะต้องดับสูญ นังนั่น นังคนนั้น ใช่ๆ"
แม่หมอลูก้า นั่งทานในและโอยโอยเสียงนั้นออกมา ชาลล์ ที่นั่งอยู่ในบ้านหลังเดียวกับแม่หมอถึงกับ
สำลักโดรออกมา "อะไรกันท่าน เกิดอะไร เกิดอะไรขึ้น" ชาลล์ ถามด้วยความฉงนสงสัย ปนตื่นตูมขึ้น
แม่หมอลูก้าตอบ "ใกล้ถึงเวลาที่เผ่าของเราจะสาบสูญแล้วท่านหัวหน้า" แม่หมอลูก้าตอบ "เหลวไหล !!
เผ่าของเรามีอายุกว่าพันปีแล้วไฉนถึงจะมาสาบสูญเอาในยุคของข้าเล่า ทั่นน่ะเหลวไหลแล้ว ดูใหม่ซิ"
ชาลล์ไม่เชื่อแม่หมอ และดูถูกแม่หมอเข้าอย่างจังงัง ทำให้แม่หมอไม่สบอารมณ์กับคำพูดของชาลล์
แม่หมอลูก้า ไม่สนใจกับคำสั่งของชาลล์ที่ให้ดูใหม่ กลับนิ่งเฉยไม่สนใจคำพูดนั้นด้วยซ้ำ ทำให้ชาลล์
ฉงนใจหงุดหงิด เดินออกจากบ้านไป ชาลล์ไปหาเซลล่า ทาสสาวที่ป๊อปปูล่า ที่สุดในเผ่าขณะนี้ ชาลล์
ไประบายให้เซลล่าฟัง และบอกว่า "ข้ามั่นใจว่าเจ้าจะทำให้ข้าหายหงุดหงิดได้เซลล่า" ชาลล์เข้าคลอเครีย
เซลล่า และเธอก็สนองชาลล์ด้วยริมฝีปากล้นปริ่ม
----------------------------------ณ โมทาวน์ ร้านอาหารกึ่งผับ ที่ทีมสปิริทรวมตัว----------------------------------
"เฮ้ย เป็นไงบ้างลูซ ยัยหลินฮุ้ยของแกอะ ฮ่าๆๆๆ" ไมเคิลทักทายลูซ แล้วด้วยว่าเรียกยัยหลินของลูซว่า
หลินฮุ้ย ไมเคิลจึงโดนโป๊กหัวไปที แล้วทีมสปิริทก็หัวเราะไมเคิลกันก๊ากก "เฮ้ยไอ่พาซมันหายหัวไป
ไหนของมันวะ" ฟาดูลย์ถามเพื่อนๆในทีม สักพัก พาซก็เดินเข้าประตูมา "ไอ่พาซมึงไปไหนมาวะ เชี่ย"
ฟาดูลย์ถามพาซ "" สัดเมียกุสิ กุกลายร่างแล้วแมงวี๊ดว่ะ กุเลยต้องให้พวกที่เผ่ามารับตัวไป แต่สัด พวกมึง
กุรักเขาว่ะ กุขาดเขาไม่ได้" พาซพูดอย่างนั้นแล้วก็หน้าเศร้าไปถนัดตา เลวูอยากให้เพื่อนสนุกสนานไม่
เครียดจึงส่งเหล้าเพียวๆให้พาซกิน และพาออกไปแอ่วสาวคนใหม่ เพื่อให้ลืมคนเก่า พวกทีมสปิริทได้
แต่มองตามพาซ เลวู และเกรซไป แล้วเดวิลก็พูดขึ้นว่า "ใกล้จะถึงเวลาที่พวกเราต้องกลับเผ่าเข้าไปทุกที
แล้วสินะ เฮ่อ~" "นั่นสินะ เฮ่อ~ กุไม่อยากแยกจากเมียเลยว่ะ อยากอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตเลย" มิเกลเอ่ย
"เฮ้ย มึงคิดงี้ได้ไงวะ เดี๋ยวก็โดนลงโทษหรอกมึง" เมย์ตบหัวมิเกลแล้วพูดท้วง "อื้อ แต่กุเห็นด้วยกับ
ไอ่มิเกลนะ" วีดูลสนับสนุน "กุรู้ กุเองก็อยากอยู่กับน้องพอลลีนของกุเหมือนกัน" ฟาดูลย์ถอนหายใจ
แต่ก็ต้องน้อมรับชะตากรรมของเผ่าแต่โดยดี ลูซเองก็คิดเช่นกัน ว่าอยากอยู่กับหลินไปตลอดเลย แต่ก็ได้
แค่คิดเพราะตัวเขาเองคงไม่สามารถเปลี่ยนชะตากรรมได้ ถ้าเขาสามารถเปลี่ยนได้ เขาอยากเปลี่ยนให้
พ่อกับแม่ของเขาไม่ต้องตาย มาจนถึงตอนนี้ เขาเริ่มเข้าใจแล้ว ว่าทำไมพ่อถึงเลือกที่จะไม่ฆ่าแม่ แล้วทำ
ไมแม่ถึงเลือกที่จะมาหาพ่อทั้งที่รู้ว่ายังไงก็ต้องตาย พวกเขาพร้อมและยอมตาย เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน
และตอนนี้ความคิดของพวกเราในทีมสปิริทก็เริ่มมีความคิดเช่นนั้น คืนนั้นเป็นคืนสุดท้าย ที่พวกเรา
จะได้อยู่กับสาวๆ แม้พวกผมจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่มันก็ยังอดหดหู่ไม่ได้ ผมบอกเรื่องของเผ่ากับหลิน
เธอเข้าใจในชะตาของผม แต่เธอไม่อยากอยู่ห่างจากผม เหมือนที่ผมไม่อยากอยู่ห่างจากเธอ แต่เราทั้งคู่
ได้แต่จำยอม และคืนนี้เธอขอผมว่า "ลูซ อย่ากลับไปได้มั้ย อยู่กับหลินนะ" แล้วเธอก็ร้องไห้ ผมเองก็ยิ่ง
ไม่อยากไปกับเธอ แต่ผมรู้ดี ถ้าผมไม่กลับ ไม่ว่าจะเป็นหลิน เซลล่า ผมเอง หรือแม้กระทั่งลูกของผม
พวกเขาจะต้องตาย เซลล่าอาจมีข้อยกเว้น เพราะเธอเป็นคนโปรดของชาลล์ และฮาซ อนาคตหัวหน้าเผ่า
----------------------------------ณ สองพี่น้องอพาร์ทเม้น ห้อง 1069----------------------------------
คืนนั้น ลูซสมสู่กับหลิน จนหลินตั้งครรภ์ ลูซสัมผัสได้ว่า เชื้อที่เข้าไปทำปฏิกิริยากับรังไข่ของหลิน นั้น
ทำให้ตนเกิดลูกแฝด 4 เป็นหญิงทั้งหมด ลูซรู้สึกดีใจมาก ที่หลินจะได้พาสสปอร์ตผ่านเข้าเผ่าไปอยู่คู่
กับตนและลูกอย่างปลอดภัย แต่ตามกฏของเผ่า หลินต้องอยู่ในเมือง ดำรงครรภ์ของเธอ 9 เดือน และ
เลี้ยงลูกของตนเป็นเวลา 10 ปี เธอจึงจะได้รับอนุญาติ ให้ใช้ลูกของเธอเป็นพาหนะ มาใช้ชีวิตร่วมกับลูก
และสามีที่เผ่าได้ หลินไม่อยากห่างจากลูซเลย แต่เมื่อถึงเวลาเช้า หลินตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า ลูซได้หายไปแล้ว
###########################################
จบตอนที่ 4 ของ Lycans ที่รัก ติดตามตอนต่อไปได้เร็วๆนี้นะคะ
|
|
|
|
update : 01/12/2552
|
author : ||Chiiz~*||
|
|
|
|
|
