The Last Diary

บันทึกรักครั้งสุดท้าย

                วี้ด..วิ้ว...

                เสียงลมพัดมาปะทะหูดังวิ้วๆ ข้างบนนี้ลมแรงเหมือนกันนะเนี่ย ก็นี่มันดาดฟ้าของตึก26ชั้นเชียวนะ เมื่อมองลงไปข้างล่างท้องมันหวิวๆชอบกล...ถ้าตกลงไปศพคงเละจนญาติจำไม่ได้แน่ๆ ไม่รู้ความรู้สึกของคนที่กำลังจะโดดตึกตายเค้าจะเป็นแบบนี้ทุกคนรึป่าวนะ

                เอาอีกแล้ว..เรื่องราวเก่าๆมันผุดเข้ามาในหัวเต็มไปหมด น้ำตาที่เหือดหายไปนานรื้นขึ้นมาอีกครั้ง ?ชั้น อยู่ต่อไปไม่ไหวแล้ว? หลายครั้งที่พูดกับตัวเองแบบนี้ ?บ้ารึป่าว?? หลายคนคงอยากถามคำถามนี้สินะว่านี่ชั้นเป็นบ้าอะไรถึงได้มายืนอยู่แบบนี้...มันต้องมีสาเหตุสิ..

                ....................

                ?ชั้นรักแกนะ? หลังจากที่คิดอยู่นาน ในที่สุดชั้นก็ตัดสินใจพูดออกไปจนได้ ไม่รู้ว่าคนฟังจะรู้สึกยังไงที่เพื่อนสนิทอย่างชั้นมันดันคิดไม่ซื่อซะแล้ว

?.......นี่แกล้อชั้นเล่นรึป่าวเพลง?

?แล้วขำมั้ยล่ะ?

?เรื่องจริงหรอ? คนฟังยังคงถามย้ำอีกครั้งเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

?เออดิ?

                ......................

                นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น หลังจากวันนั้น วันที่ชั้น ได้ตัดสินใจบอกรักสาวหล่อ เพื่อนสนิทของตัวเองออกไป ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น จากเพื่อนรัก ก็กลายมาเป็น รักเพื่อน.. ไปซะอย่างงั้น จากที่เคยพูดกันแบบ แกๆ ชั้นๆ ก็เปลี่ยนเป็น เค้ากับตัวเองไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้  มีคนเคยบอกว่า ตอนที่เรามีความสุขเวลามักเดินเร็วเสมอท่าทาง มันก็คงจะจริง

                ?จี๋ๆๆ วันนี้ไปกินไอติมกันมั้ย^^?ชั้นถามอยากอารมณ์ดี เฮ้อ...ในที่สุดการสอบอันแสนทรหดก็ผ่านไปอีกวันจนได้

?วันนี้คงไม่ได้หรอกเพลง พอดีเค้ารีบกลับบ้านน่ะ ขอโทษทีนะ? คำตอบของจี๋ทำเอาสีหน้าระรื่นของชั้นสลดลงทันที

?อืม งั้นก็ไม่เป็นไร งั้นให้เค้าไปส่งนะ? ชั้นยังคงส่งยิ้มให้จี๋ที่พักหลังสีหน้าเคร่งเครียดและเหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลา

?อย่าดีกว่า เค้ากลับก่อนนะตัวเอง? พูดจบจี๋ก็เดินหันหลังจากไปทิ้งให้ชั้นได้แต่ยืนมองด้วยความงง

                อืม..ก็คงจะเครียดๆเรื่องเรียนล่ะมั้ง ชั้นยังคงคิดในแง่ดีต่อไป ปกติเราตัวติดกันแทบจะตลอด แต่พักหลังๆจี๋ดูแปลกๆไป ไม่ค่อยจะมีเวลาและบางครั้งก็เหมือนจะพูดอะไรแต่ก็เงียบไป พอถามก็บอกว่าไม่มีอะไร มันอาจจะเรียกว่าการปลอบใจตัวเองก็ว่าได้ ชั้นได้แต่คิดว่าเค้าคงยุ่งๆกับเรื่องหาที่เรียนใหม่ล่ะมั้ง ปีนี้เราก็อยู่ม.6แล้ว หลายคนเตรียมตัวเต็มที่กับการแอดมิชชั่นที่กำลังจะมาถึง ผิดกับชั้นที่วันๆเอาแต่ล่องลอยไปมา ไม่ค่อยจะสนใจอะไรกับชาวบ้านเค้าซักเท่าไหร่ ก็มันน่าเบื่อออกนี่ วันๆเอาแต่นั่งอ่านหนังสือ เครียดตายกันพอดี-*-

                ?เฮ้ยเป็นไรวะเพลง ยืนทำหน้าเป็นหมาหงอยเชียว แฟนทิ้งหรอ?  ฉันหันควับไปมองตามเสียงที่คุ้นเคยทันทืไอ้เพื่อนเวรนี่ปากเสียชะมัด คนยิ่งเซ็งๆอยู่แท้ๆ

?ไอ้บ้า ปากเสียนะแก คนยิ่งเซ็งๆอยู่เดี๋ยวก็โดนยันไปนู่นหรอก? ฉันบ่นตามที่คิด

?โหย..แมนเกิ๊นนน  แกนี่มันไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย ปกติแต่งตัวก็ไม่ค่อยจะเหมือนผู้หญิงอยู่แล้ว ยังทำตัวไม่เหมือนผู้หญิงอีก? บีม ทอมหน้าหวานเพื่อนซี้ของชั้นพูดพลางส่ายหน้าอย่างขำๆ ก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงที่ม้านั่งตัวข้างๆ

?เฮ้อ..แกอย่าพูดเรื่องนี้ได้มะ ยิ่งพูดชั้นก็ยิ่งคิด พักหลังๆจี๋ยิ่งดูทำตัวห่างๆอยู่ หรือเค้าจะอายที่มีแฟนแบบชั้นวะ? ฉันหันไปถามคนข้างๆหน้าเครียด

?เอาความจริงเลยนะ  ชั้นว่าเวลาแกเดินด้วยกันมันเหมือนคู่เกย์มากกว่าทอมดี้ซะอีกว่ะ 555? ไอ้บีมตั้งหน้าตั้งตาขำอย่างเอาเป็นเอาตาย ผิดกับชั้นที่มองค้อนขวับ

?ชิ ชั้นไม่คุยกับแกแล้ว กลับบ้านดีกว่า ขืนอยู่นานเดี๋ยวได้เตะปากหมาแถวเนี้ยอ่ะ เฮอะ!?

                แล้วชั้นก็เดินเชิดหน้าออกมา ไม่ใช่ว่าชั้นไม่คิดนะ คำพูดของไอ้บีมมันทำให้ชั้นคิดมากเลยแหละ บอกตรงๆว่าชั้นเองก็ยังสับสนในตัวเองอยู่เหมือนกันว่าตกลงแล้วชั้นมันเพศไหนกันแน่ ถ้าดูจากการแต่งตัวหลายคนก็บอกว่าเหมือนทอม แต่ชั้นก็ยังคิดว่าไม่ใช่อยู่ดีแหละ ถ้าชั้นเป็นทอมจริงๆแล้วชั้นจะมาชอบทอมด้วยกันได้ไง บ้าไปแล้ว..แต่ชั้นก็ไม่ชอบให้ใครมาเรียกว่าดี้นะ ฟังแล้วมันรู้สึกแปลกๆยังไงชอบกล หรือเราจะเป็นทอมเกย์นะ 555

                ...............................

                ?เพลง ไม่คิดจะหาที่เรียนบ้างเลยหรือไงฮะ เค้าไม่เห็นตัวเองสนใจอะไรเลยนะ? อยู่ๆจี๋ก็พูดเรื่องเรียนกับชั้นที่นั่งกินขนมกรอบแกรบๆอ่านนิยายรอจี๋ที่กำลังนั่งติวกับเพื่อนๆอยู่

?ทำไมอยู่ๆก็พูดเรื่องนี้อ่ะ เค้าก็เป็นของเค้าแบบนี้อ่ะ ยังไม่ชินอีกหรอ? ชั้นถามอย่างงงๆ เพื่อนๆในกลุ่มเริ่มหันมามอง

?เค้าเบื่อแล้วนะเพลง เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวแบบนี้ซะที เฮ้อ..? พูดจบจี๋ก็ถอนหายใจมองไปทางอื่น

?เรื่องอะไร เค้าทำอะไรหรอ? ชั้นถามด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย ความรู้สึกหลายอย่างมันประดังเข้ามา งง สับสน ไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้าว่าเป็นอะไรกันแน่

?ทุกเรื่อง..?

?...อืมหรอ..งั้นเค้าก็ขอโทษด้วยแล้วกันนะ เค้าไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ ตัวเองอาจจะเครียดเรื่องเรียนมากไปรึป่าวถึงได้มาพาลใส่เค้าแบบนี้ แต่รู้เอาไว้นะ ว่าเค้าไม่ชอบ!!!?

                ชั้นรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิดขึ้น ชั้นได้แต่คิดว่า ไม่แน่วันนี้เราอาจจะต้องจบกันจริงๆ บางทีการกลับไปเป็นเพื่อนกันอย่างเก่ามันก็น่าจะดีอยู่แล้วล่ะมั้ง ถ้ารู้ว่าพอเป็นแฟนกันแล้วหลายๆอย่างมันจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ วันนั้นชั้นคงไม่ตัดสินใจอะไรแบบนั้นออกไปหรอก...

                ?เออ..เพลง เค้าขอโทษนะเมื่อกี๊เค้าอารมณ์เสียไปหน่อย ดีกันนะๆ? จี๋วิ่งตามมาขอโทษพร้อมกับชูนิ้วก้อยทำท่าเหมือนเด็กๆ

?ไม่? ชั้นยังคงแกล้งงอนต่อไป ทั้งๆที่ในใจน่ะหายโกรธตั้งแต่เค้าวิ่งมาขอโทษแล้วล่ะ เฮ้อ..ใจง่ายจริงๆเลยเรา

?โหยๆดีกันน้า..เดี๋ยวเค้าเลี้ยงไอติมนะคร้าบๆๆๆ? จี๋ทำท่าเหมือนเด็กๆจนชั้นอดยิ้มออกมาไม่ได้

?ยิ้มแล้วๆ งั้นดีกันนะตัวเอง..เค้าสัญญาจะไม่ทำแบบนี้แล้วนะๆๆ?

?รับเค้าได้แน่หรอ เค้าเป็นแบบนี้อ่ะนะ เปลี่ยนไม่ได้แล้วด้วย? ฉันแกล้งถาม

?ได้สิ ดีกันน้า...หายโกรธเค้ายัง?

?ไม่หายหรอก? ฉันตอบ จี๋ถึงกับหน้าเสีย จนชั้นยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะพูดว่า

?ก็เค้าไม่เคยโกรธตัวเองนี่...?

---ติดตามตอนต่อไป--

เพิ่งมาลงที่บอร์ดนี้ครั้งแรก ยังไงก็ฝากด้วยน้า..

แล้วก็ฝากหนังสือของเราด้วย 'รักสุดป่วนของนายซุปเปอร์สตาร์' ของสำนักพิมพ์ฟรีเลิฟ ที่ตอนนี้วางแผงแล้วววหน้าปกซีสุดหล่อ ไงก้อฝากด้วยน้า..