นายทอมซ่ากับยัยบ้าบ๊อง

ในคาบวิชาภาษาอังกฤษ ที่มีอาจารย์หน้าอินเตอ..เตอร์นั่งอยู่หน้าห้อง ส่วนตัวฉันเองก็นั่งเอ้อระเหยอยู่หลังห้องมองผ่านไปที่หน้าต่าง แล้วคิดอยู่ในใจว่า ''เมื่อไรเสียงสวรรค์จะดังว่ะ'' (เสียงสวรรค์ที่ว่านะเป็นเสียงกริ่งที่โรงเรียนตั้งไว้เวลาหมดคาบเรียนค่ะ เวลาได้ยินแล้วรู้สึกดีใจม๊ากจึงเรียกว่าเสียงสวรรค์ อิๆ)

คาบนี้ที่มาเรียนเลยไม่เข้าใจอะไรเลย เหมือนเป็นคาบว่างของฉันในบัดดล และได้เวลาแล้วที่ต้องเดินไปตะแล้ดแต้ดแต๋ไปหาเพื่อนข้างๆ ที่ไม่แน่ใจว่ามันตั้งใจเรียนหรือว่ามันทำไรอยู่เห็นเขียนขยิกขยิก ทำเหมือนขยันหน้าดู

''ว่าไง ยัยเพียงออคนเก่งทำไรอยู่''

''อืม เรากำลังหัดเขียนภาษาอังกฤษเพื่อสอบชิงทุน ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนกับเด็กนอกที่จะมาเรียนที่นี่นะ''

''หือ...อะไรนะแกจะไปไหนนะ จะสอบไปเรียนกับเด็กนอกเหรอ''

''ถูก..ถูกต้องแล้วค่ะ แต่ถ้าเราสอบได้ เราก็จะได้ไปเรียนที่โน้น คราวเนี่ยเหละจะได้มีแฟนกับเขาสักที อิอิ ^o^''

''น้าน คิดไปถึงนู้นเชียวนังนี่ ถ้าจะบ้า''

''เออ การ์ตูนเราได้ยินมาว่าเด็กนอกก็จะมาเรียนที่นี่แทนฉันด้วยนะ''

''อืม ช่างมันเถอะจะมารงมาเรียนที่ไหนก็ช่างเถอะ มันไม่ใช่เรื่องของฉันเลยนะ''

''เออ มันเป็นประโยคบอกเล่าเข้าหู...สุนัขย่ะ 555++''

''นังเพียงแกว่าฉันเหรอ เดียวโดนไม่คุยด้วยล่ะกลับโต๊ะดีกว่า''

หลังจากวันนั้นเพียงออ ก็สอบได้เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนในรุ่นของฉัน ฉันกับเพื่อนๆ ไปส่งมันที่สนามบินเพื่อไปเรียนที่โรงเรียนชื่อดังในญี่ปุ่น ตามที่มันเคยกล่าวไว้

''โชคดีนะเพื่อน ฉันรักแกว่ะ ดูแลตัวเองนะ อย่ากวนตึบใครบ่อยล่ะกันนะ บายๆ''

''บายๆ ฉันก็รักแกว่ะ แล้วเจอกันนะ อย่าลืมโทรหาเรานะทุกคน''

เมื่อสิ้นเสียงคำลาของเพียงออ นังนั่นก็ไปขึ้นเครื่อง ว่าไปก็ใจหายเหมือนกันนะเนี้ยไม่มีใครให้กวนตีนเลยเห่อๆ

คงอีกนานจนกว่าเราจะอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 6 มันถึงจะกลับมา คิดถึงมันเหมือนกันนะเนี้ย แต่ไม่เป็นไรเพื่อนในแก๊งก็ยังอยู่อีกตั้งหกคน อุ๋ย!ลืมแนะนำตัวฉันชื่อ การ์ตูนค่ะ เป็นดี้ห้าวๆนิดหน่อยนะค่ะ พูดตั้งนานเนอะ เฮ่ๆ ไปล่ะนะ ^^?

update : 10/02/2552

author : เซอร์ยากูซ่า