*เสมอใจ

คนไกล... ฉันเข้าใจเธอดี
กับความรู้สึกที่เธอมี...ในคราวที่หัวใจแตกสลาย
เมื่อชีวิตหม่นเศร้าและหัวใจเงียบเหงาเดียวดาย
ฉันยังคงจำได้ ที่ต้องเสียน้ำตามากมาย เพื่อตัดใจ

ฉันเองก็เคยผ่านความปวดร้าวมาก่อน
ยังคงมีเงาจางจางมาทับซ้อนทุกทีที่หวั่นไหว
และลึกลึกในความห่างยังไม่เคยเลือนร้างความห่วงใย
ทุกทุกอย่างในความเป็นไป...ยังคงวนเวียนอยู่ในสายตา

ที่รัก..จะอย่างไรก็คงเป็นดั่งคนรัก
แม้สิทธิ์น้อยนิดที่พึงตระหนัก...ยังทำได้แค่ห่วงหา
จะให้หมดใจ...คงทำได้ยากทั้งที่เจ็บช้ำกับการจากมา
สิ่งที่หลงเหลือในคำลาคือความทรงจำที่มีค่าระหว่างกัน

ในทุกทุกลมหายใจของความอ้างว้าง
ชีวิตยังคงต้องเดินต่อไปบนเส้นทางแม้ร้างไร้ซึ่งความฝัน
ยังคงมีผู้คนอีกมากมายที่ผ่านเข้ามาในคืนวัน
การเดินทางของหัวใจ...ก็เช่นกัน..ที่ยังคงมีอีกร้อยพันเรื่องราว

เมื่อบทเพลงแห่งกาลเวลายังคงขับขาน
มวลไม้ดอกยังคงไหวตระการ...ข้ามผ่านคืนหนาว
ท้องฟ้าที่มืดมิดยังคงระยับระยิบด้วยแสงแห่งดวงดาว
หนทางที่ทอดยาว...ยังคงคอยรอให้เธอก้าว...ต่อไป

ด้วยรักและศรัทธา....
ขอเธอถนอมรักษาหัวใจครึ่งดวงที่เหลืออยู่เอาไว้
เพียงรอวันประสาน...แนบซึ้งกับอีกครึ่งของหัวใจ
เพื่อประกอบเป็นใจรักดวงใหม่...กับอีกครึ่งใจของใครอีกคน